Marzec w Muzeum Ziemi Kłodzkiej

●  16 marca 2024, o godz. 13.00

Wszystkich chętnych poznania Wojtka Kielara i jego sztuki serdecznie zapraszamy na pierwsze oprowadzanie autorskie po najnowszej ekspozycji - WYSTAWA REGIONALNA

Wstęp wolny!

●  22 marca 2024, o godzinie 17:00

Spotkanie z człowiekiem z pasją – Henrykiem Grzybowskim
NIEZNANA HISTORIA ZIEMI KŁODZKIEJ

Wstęp wolny!

Czy przodkowie Mikołaja Kopernika (1473-1543) mieszkali koło Nowej Rudy?

Notgeldy – dlaczego brakowało monet, a banknoty były zbędne?

Pieniądz zastępczy na ziemi kłodzkiej 1914-1924, 1929–1933.

Stanisław Kozicki (1876-1958) - przewodniczący delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu (1919 - 1920) i jego związki z Polanicą.

Józef Elsner (1769-1854) - kompozytor, nauczyciel Fryderyka Chopina i jego związki z ziemią kłodzką.

Oskar Putz (1894-1973) – kamerdyner i powiernik Hindenburga.

Clara Viebig (1860-1952) i Ruth Hoffmann (1893-1974) - dwie niemieckie pisarki, dramat i azyl na ziemi kłodzkiej (Międzylesie, Polanica).

Ruch lewostronny za granicą ziemi kłodzkiej.

Czy w Kłodzku jest most św. Jana?

Dlaczego kłodzki lew ma rozdwojony ogon?

Legenda i prawda.

 
Henryk Grzybowski – przedsiębiorca, samorządowiec, społecznik. Z zamiłowania historyk, uczestnik warsztatów historycznych i konferencji. Redaktor i autor książki Polanica-Zdrój wczoraj i dziś, współautor albumu Polanica – czas, przestrzeń, architektura, autor Kalendarium historii Polanicy 1347–2010, autor kilkudziesięciu artykułów o historii i kulturze regionu, także w książkach i czasopismach w języku niemieckim oraz ponad stu haseł w Popularnej Encyklopedii Ziemi Kłodzkiej. Uczestnik projektu Synagoga reviva.

●  4 kwietnia 2024, o godz. 18.00

Kłodzki Festiwal Muzyczny Gitariada
koncert wrocławskiego zespołu Jacaras

Powstały w 2009 roku zespół Jacaras tworzą absolwenci Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego oraz inni znani w środowisku wrocławskim muzycy.

Zespół wykonuje tańce i pieśni Hiszpanii okresu baroku, znajdujące się w XVII i XVIII-wiecznych tabulaturach gitarzystów hiszpańskich, opracowane na współczesne instrumentarium. Niektóre z tańców odegrały znaczącą rolę w historii muzyki i są znanymi do dzisiaj formami, jak tarantela, fandango czy wariacyjnie opracowywana przez stulecia folia. Inne przetrwały w społecznościach lokalnych (canario), wiele zaś popadło w zupełne zapomnienie (mariona, cumbee).

Wspólną cechą wszystkich tańców jest ciekawa, różnorodna rytmika, która później legła u podstaw tworzącego się w XIX w. w Hiszpanii stylu, znanego dziś powszechnie jako flamenco. Rytm podkreślany był nie tylko użyciem kastanietów, tamburyna, ale specyficznymi uderzeniami w struny gitary (rasgueado), a nawet w pudło rezonansowe. Tańce improwizowano, dokonując szeregu przekształceń-wariacji, jak było to w zwyczaju gitarzystów – pierwsze znane dziś z publikacji wariacje muzyczne to gitarowe Diferencias Luysa de Narvaeza z 1538 roku.

W tańcach mieszają się wpływy kultury hiszpańskiej, indiańskiej, a nawet afrykańskiej, którymi interesowali się Hiszpanie penetrujący obszary Ameryki.